“My eyes are ever towards the Lord, for he will pluck my feet out of the net.” (Ps 25, 15)
The readings of this Sunday may appear little tough to common readers.
Let us start with the second reading. In the first letter to Corinthians St Paul tells a brief history of the early Jews. They were with Moses, seen wonders of God in the Desert; ate heavenly food and drank from Rocks….but most of them couldn’t survive the Desert. (Even Moses was not allowed to enter the Promised Land.)
In the Gospel Jesus is mentioning two incidents happened in Palestine.
The first one is not something truly historical – at least not historically stated or a mix of 2 incidents. It is the killing of some Samaritans by Pilate. Some relate this event to the massacre of a certain rebellious group under Judas the Galilean. Jesus’ words in the Gospel proves that, people related these (two ?) events….
The second story in the Gospel is about the death of 18 people in the pool of Bethesda, where people waited for their ritual purification baths (John 5). The name “Bethesda” itself means “House of Mercy”, but (innocent) people were killed without mercy in an accident.
Read more... -- Thomas Kalathil
പഴയനിയമത്തിലെ ദൈവസങ്കല്പ്പം വളരെ വ്യത്യസ്തമാര്ന്ന ഒന്നാണല്ലോ. എല്ലാം സൃഷ്ടിക്കുന്ന, ദയാനിധിയായ, പ്രതികാരം ചെയ്യുന്ന, കോപിഷ്ഠനായ, ശക്തിമാനായ ദൈവത്തിന്റെ വ്യത്യസ്തമാര്ന്ന ചിത്രങ്ങള് ...
വിശ്വാസികളുടെ പിതാവായ അബ്രാത്തിന്റെ (അബ്രാഹാം ആകുന്നതിനു മുന്പുള്ള) ദൈവാനുഭവമാണ് ഇന്നത്തെ ഒന്നാം വായന.
അബ്രാത്തിനു ദൈവത്തിന്റെ വാഗ്ദാനം ലഭിക്കുന്നു. ആകാശത്തിലെ എണ്ണമില്ലാത്ത നക്ഷത്രങ്ങളെപ്പോലെ എണ്ണമില്ലാത്ത ജനതയുടെ പിതാവാക്കാം എന്നതായിരുന്നു മഹത്തായ ഈ വാഗ്ദാനം. തന്റെ ശാരീരിക കുറവിനെക്കുറിച്ച് ബോധവാനായിരുന്ന അബ്രാമിനു ദൈവത്തിന്റെ ഈ വാഗ്ദാനത്തെ സംശയിക്കാമായിരുന്നു... ചോദ്യം ചെയ്യാമായിരുന്നു... മക്കള് ഉണ്ടാകില്ല എന്നതായിരുന്നല്ലോ അബ്രാമിന്റെ "ഭയം".
എന്നാല് വചനം പറയുന്നതുപോലെ, "അവന് കര്ത്താവില് വിശ്വസിച്ചു. അവിടുന്ന് അത് അവനു നീതീകരണമായി കണക്കാക്കി" (ഉത്പത്തി 15, 6)
2-ം വായനയില് ഈ വിശ്വാസത്തിന്റെ മറ്റൊരു മുഖമാണ് വി. പൗലോസ് അപ്പോസ്തലന്റെ വാക്കുകളിലൂടെ നാം കേള്ക്കുന്നത്.
വലിയ ഉറപ്പും വിശ്വാസവും ഉണ്ടായിരുന്ന ശിഷ്യനായിരുന്നു പൗലോസ്. എങ്കിലും വിശ്വാസത്തില് അദ്ദേഹം എളിയവനായി വര്ത്തിക്കുന്നു...
അറിവും കഴിവുകളും ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും ഉത്ഥിതനായ യേശുവിലും സ്വര്ഗ്ഗരാജ്യത്തിലും അദ്ദേഹം അടിയുറച്ചു വിശ്വസിച്ചിരുന്നു.
ജീവിതത്തിലെ കുറവുകളിലും യാതനകളിലും ആ വിശ്വാസം അദ്ദേഹത്തിനു കൂട്ടായിരുന്നു.
Steven Pinker, a Professor at Harvard told last year (2012), our century is one of the safest times. Of course one may doubt on this statement. Then there are so many bad news reaching us through the media. The many revolutions in the near east and increasing violence against Women and children are of course not something good to be happy about our time. But it is true that we have good life circumstances and more preventions methods rather than the past. And some may argue that many cases didn’t appear in the Media earlier, as the mentality of the people was not like in the presence. Also we have no ‘Wars’ in the past. In these sense the statement of Prof. Stephen Pinker is right.
But in our normal life we meet people who are very pessimistic;
who are not happy with their life situations. Some people have always something to ‘cry’ and ‘lament’. Some people can see only negative things.
It is not a judgement or underestimating their life situations. May be their thinking patterns and surroundings are forming them to such mentality.
വിഭൂതിബുധന് അഥവാ ക്ഷാരബുധന് ഒരു തുടക്കമാണ്. റോമന് അഥവാ ലത്തീന് റീത്ത് പിന്തുടരുന്ന കത്തോലിക്കാ വിശ്വാസികള്
ഇന്നാണ് 40 ദിവസങ്ങള് നീളുന്ന തപസ്സുകാലം, വലിയ ഉപവാസകാലം ആരംഭിക്കുന്നത്.
40 എന്ന സംഖ്യ വിശുദ്ധഗ്രന്ഥത്തില് പൂര്ണ്ണതയെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നു എന്ന് നാം നിരവധിതവണ ശ്രവിച്ചിരിക്കുന്നു.
അതിനു വി. ഗ്രന്ഥത്തില് നിരവധി സൂചനകളും ഉണ്ട്.
പഴയ നിയമത്തില് ഇപ്രകാരം കാണുന്ന ചില ഭാഗങ്ങള് ഇവയാണ്.
“ഇസ്രായേല്ക്കാര് മനുഷ്യവാസമുള്ള സ്ഥലത്തെത്തുന്നതുവരെ നാല്പതു വര്ഷത്തേയ്ക്ക് മന്നാ ഭക്ഷിച്ചു” (പുറപ്പാട് 16, 35 )
“മോശ മേഘത്തിന്റെ ഉള്ളില്ക്കടന്നു മലമുകളിലെയ്ക്ക് കയറി: നാല്പതു രാവും നാല്പതു പകലും അവന് മലമുകളിലായിരുന്നു.” (പുറപ്പാട് 24, 18 )
"അവന് (ഏലിയ) എഴുന്നേറ്റു ഭക്ഷണപാനീയങ്ങള് കഴിച്ചു. അതിന്റെ ശക്തികൊണ്ട് നാല്പതു രാവും നാല്പതു പകലും നടന്നു
കര്ത്താവിന്റെ മലയായ ഹോറേബിലെത്തി" (1 രാജാക്കന്മാര് 19, 8 )
അതുപോലെ തന്നെ പുതിയനിയമത്തില് നാം ഇപ്രകാരം വായിക്കുന്നു.
“യേശു നാല്പ്പതു ദിനരാത്രങ്ങള് ഉപവസിച്ചു. അപ്പോള് അവനു വിശന്നു" (മത്തായി 4, 2 )
“പീഢാനുഭവത്തിനുശേഷം നാല്പ്പതു ദിവസത്തേയ്ക്കു യേശു അവരുടെയിടയില് പ്രത്യക്ഷനായി ദൈവരാജ്യത്തെക്കുറിച്ചു പഠിപ്പിച്ചു" (അപ്പോസ്തലപ്രവര്ത്തനങ്ങള് 1, 3)
Moses, Mary, Jeremiah, Peter: what is common in these people? What makes them similar?
Yes, there is something.
They were individuals ‘Chosen by God’.
They have their great position in the history of Israel and
the history of salvation.
For this they all have had some special encounter with God.
They were tasked to do something ‘adventurous’.
But all of them expressed their uncertainties and insecurities more or less similarly at first.
Moses said, “If you please, LORD, I have never been eloquent, neither in the past, nor recently, nor now that you have spoken to